Tutulmuyan Eller Şiiri - Hasan Akay

Bu mevsimin adına ne derler?
Hazan mı?
Bu ayaklanan tabiat değil mi,
Öten bülbül.
Seherde açmış gül,Doymuş toprak.
Çiseleyen nisan yağmurlarınla
İçimde esmiş,bir rüzgar,bir tayfun
Kırılmış dallarım,dökülmüş yapraklarım.
Tutamadığım ellerimle baharı
Bilmeden kapısını çalmışız hazanın
Tutamadan bir kere olsun
Söğüt yapraklı parmaklarını
Gündüzüm gece,gecelerse mehtapsız.
İlmik,ilmik işlerken seni kalbime vefasız.
Dolaştım seninle içki kokan meyhaneleri
Bırakıp kaçtım sen dolu düşüncelerimden
içimdeydin ama sen beni bırakmadın.
Ne var ki tutamamıştım işte
O söğüt yaprağı parmaklarını
Mabedimin kapısına seni koymuşum
Dudaklarım binlerce defa öperken adını
Gözlerime çizerken tablonu
Tutamadım ben hazana dönerken
Söğüt yaprağı parmaklarını.

Hasan Akay
1969