Tutulma Şiiri - Hülya Kırklaroğlu

İliklerime kadar aşkı yaşadım
Bir yaş daha yaşlandım…
Gölgemiz düşerken üzerine; utandım.
Cenab-ı Hakka kul olamayışımdan;
Utandım..
Gölge düşerken üzerine
Başım yere eğildi
Sanki boyum devrildi
Söylesene kutlu Ay
Bir nebze olsun gölgelenirken
Sevgiyi görebildin
Sadakate rastlayabildin mi?
Sana olan sevgim
Aşkım aşikâr
Seni uykusuz gecelerden tanırım
Bir kez daha dedin ki...
ALLAH AZZE VE CELLE:
Kulları ile her daim konuşuyor
Ah bu yüreğim bir yetişebilsem hislerine,
Bir tercüme edebilsem, lügatına
Lügat olabilsem..
Bir ekrana bir pencereye koştum
Çıplak gözle sana coştum
Aşk ile döne döne tutulma başlarken
Bizimde RAHMANA tutulduğumuzu
hissedebildin mi?
Uykusuzluğuma ver,
Ne biçim soru de!
Biz koca koca gezegenler
Sizin gibi çizgiyi geçmedik de!
Haykır haykır yüzümüze
Gölge düşerken üzerine
Ne düşündün söyle
Ve ben...
Sevgiliyi seyreder gibi
Sevgiliye çağlayan olup akar gibi
Sevgilinin kollarına süzülür gibi
Seni düşüne, düşleye
Girdim...
Gecenin döşek serili
Allı, yıldızlı koynuna,
Ay tutulmasına..

17/07/2019