Uykusuzum, ay bile ışık vermiyor eskisi gibi.
Zifiri karanlık gecede renkli hayaller kuruyorum.
Karanlıktan değil, karanlığından korkuyorum.
Sabah mı artık olmuyor,
Güneş mi benim için doğmuyor?
Sürekli doğuya koşsak, yakalamaca oynayan çocuklar gibi...
Yakalar mıyız o zaman güneşi?
Yoksa kaçar mı bizden, saklambaç oynayan bir çocuk misali?
Ben ay gibiyim.
Güneşinden uzak,
Bir yanı hep kaçamak...
Tutulma anı gelse bile,
Karanlık yanı hiç aydınlanmayacak.
Kayıt Tarihi : 12.12.2014 22:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Yükselen](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/12/tutulma-26.jpg)
TÜM YORUMLAR (6)