sen güneştin
ben ise ay
sen bütün dünyamı aydınlatırdın
ben ise yalnızca kendimi
uzaktık birbirimize
hep aynı yerlerde olurduk
ama hepte ayrı zamanlarda
ve bir gün kavuşurduk
çok uzun yıllarda bir gün sadece
bütün dünya o anı beklerdi sanki
gözleri yansa bile görmek isterlerdi
benim dünyamdaki insanlarım
yani organlarım,tüm hücrelerim
kısacası insanı hayata bağlayan ne varsa
diğer insanlar ay tutulması der buna
ben hem doğuşum hem ölüşüm derim
şöyle ki seni gördüğümde
yeniden doğarım ağaçlar çiçek açar
mutluluk çiği düşer etraf yeşillenir
ama heyecandanda ölücek gibi olurum
kalbim tekler,nefesim kesilir
hayat durur
sokağa çıkma yasağı ilan edilir kalbimde
öyle bi an'dır ki bu
çok kısadır hiç bişey söyliyemezsin
ve bir ömre yeticek kadar uzundur
ve bir gün güneş ile ay
ayrılmamak üzere bir araya gelecek
o günün adıda kıyamet olacak
diğerleri ölürken biz doğacaz
Kayıt Tarihi : 2.4.2013 01:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!