‘’Beni unutmana asla izin vermeyeceğim’’ diye bakmıştım gözlerine..
O soğuk Ankara gecesinin en ıssız saatinde, geldiğin gibi uğurlamak vardı seni..
Yada birbirini hiç tanımayan iki yabancı gibi yolculuk etmek yan yana koltuklarda..
Hani o son durağa vardığımızda, sadece yan yana oturmuş olmanın verdiği yakınlıkla tebessüm edip, çekip gitmek vardı farklı yollara..
Acısız, sızısız..
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta