Tutuldum Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Tutulmaların İçinden Geçtim

Aklım,
bir şimşek gibi çakmıştı o an
sana değil, gökyüzüne bakıyordum,
ama sen yıldırımı içime düşüren yıldızdın.
Bir anlık hayretle
tutuldu aklım…
Sözcükler sıraya giremedi,
dilim sustu,
dilim tutuldu.

Gönlüm,
bir ırmağın kıyısında bekleyen yaprak gibiydi,
sen geçtin…
ve ben o suya atlamayı unuttum.
Gönlüm tutuldu.

Kalbim,
yokuş yukarı çıkan bir çocuktu,
sen “dur” demedin,
ben “git” diyemedim,
ve kalbim o an
sana tutuldu.

Zihnim,
karanlık bir tünele saplandı,
ne ileri ne geri…
O an zaman bile tutuldu.

Vicdanım,
iki suskunluk arasında kaldı
bir tarafı sustum,
diğerini sana haykırmak istedim.
Ama bir vicdanın
iki kişilik yükü kaldıramayacağını anladım.
Vicdanım tutuldu.

Hafızam,
sana ait ne varsa,
bir mevsim gibi ezberlemişti,
ama ismini duyduğumda
aklıma ilk gelen acı oluyordu…
Hafızam tutuldu.

Ve ışığım,
herkesin ortasında sen geçince
birden karardı
gözüm kamaşmadı,
sadece
içim kararınca anladım:
ışığım tutuldu.

Sonra
suskunlaştı şehirler içimde,
sözlüklerde aradım adını,
şiirlere bölüştüm susuşlarını…

Ve ben
birçok tutulmadan geçtim,
birçok karanlıkla yaşlandım…
Ama en çok
sana bakarken
kendimi kaybettiğimde fark ettim:

Ve ben anladım ki…
sana tutulmuşum.