Durgun sular gibi ağır akardım,
Geleceğe umut dolu bakardım,
Bir faniye tutulmaktan korkardım,
Vefasız bir kulun kölesi oldum.
Bir anda kapıldı bu gönlüm aşka,
Yıldırımlar düştü kalp denen köşke,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
