Tutuklu Kaldım Şiiri - Halil Gökçek

Bir kış akşamı karanlık köy sokaklarında
Tutuklu kaldım edebiyat koridorlarında
Uzaktan geliyor şiirlerin ayak sesleri
Sanki beni okuyun diye haykırıyor
İnsanlığın aldırmazlıklarına karışıyor
Küçük kız çocuğu alıyor eline beni karıştırıyor
Okumasını bilmeden kendince bakıyor
İnce bakışlarla süzüyor şiirlerin mısralarını
O an dizeler dile geliyor oku beni diye
Kız çocuğu sessizce sayfalar çeviriyor

Yalnızlığın son demindeyim yine
Çöktü iyice kimsesizliğin pençeleri
Ne yapsam kurtulamıyorum elinden
Çekip götürüyor canının istediği yere
Kıyamet kopsun diye yalvarıyorum resmen
Kör kurşuna kurban gitmek de var belki
Kilitliyorum bütün mısralarını şiirlerin
Buraya kadarmış insanlıkla maceramız
Bir kış akşamı karanlık köy sokaklarında
Tutuklu kaldım artık edebiyat koridorlarında