Tutuklu gibiyim,
göz ve gözlerin,
üç ve dörtgenlerin,
güneşlerin ve ayların karşısında,
sabahın önünde,
gecenin ardında tutuklu gibiyim.
tenimin tüylerine sirayet etmiş kokular,
demirin
hidrojenin
ve bir daha demirin kokusu tütmüş sigaramdan,
direksiz her dar burunlu büyümüş diyor bana,
halbuki,
çamurlara bulaşılmışlığa tutuklu çocukluğum,
ince sularda oluşan atom bombası kabarcıklara
sitemkar ve cilveli saç kıvrımlarına
dantelli gamzelerine tutuklu gibiyim.
gıcırtılı ahşapların üzerinde
üşümeler, utanmalar, çekinmelere
alışık değilim.
Nisan 24/24
Emre GaviyelKayıt Tarihi : 4.7.2024 00:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!