Tutuklu Şiiri - Şair Yosun

Sevgili Karadeniz’im
Bir tutam tuzundan
Bir avuç suyundan
Sürgündeyim yeşilinden
Hapsetti İstanbul beni
Gülmeyen gözleri seyrediyorum annem
Tanıdıklarım çoktur içinden
Hangi taşa sorsan, bir şey anlatır benden sana
Sen onlara bakma
Ben bir yıldız kovuğunda
Bekliyorum sabahı annem
Suretimdir başıboş gezen
Çok dost geldi geçti bahçemden
Kimi sıvazladı, kimi bıçakladı
Yeniden filizlendi dallarım
Ortaklığımız gökteki yıldızlardadır annem
Sen uzat elini
Ben tutacağım uzanıp Kutup Yıldızı’ndan
Olmasa da olur dediğim sevdalardan
Bakma
Az yara almadı yüreğim
Şimdi uzun uzadıya sarmaya vakit yok
Bin bir hüzünle yaşlandı yaşam
Sen, bir fırsatını bul
Karadeniz’e dök çocuklarını
Benim hiç doğmamış çocuklarımın
Tutsunlar ellerinden
Suretimden iyi öyküler yazacağım
Dağlarımız gibi, Karadeniz gibi
Süt veren memeleri
Bırak yıkasın Karadeniz dalgaları
Selamlarım annem seni…
11.05.2006