Tutuklayan Geceler Şiiri - Nuran Karaca

Beni sorma!
durgun akşamların kıyılarının:
sakinliğinden sorumluydum:

Uzun zamandır da;
geceler gelirler üstümü üstüme:
gözkapaklarım yorgun olsada;
yıldız kuşları
iki ülke arasında seçime zorlanır gibi
uçuşup dururlar
kirpikler arası mesafede:

Anlattıklarım yetmez gecelere;
bazı zamanlarda oburlaşırlar
gözpınarlarımın olanca çabasıyla
şahitlik etmesine rağmen
suçumu ağırlaştırmak için
beni bin kafadan sorguya tutarlar:

Önlerine attığım;
kendimi aklama yemlerimle
gözlerini doyuramam:
masum hallerimden bile faydalanamam
itiraflarım yetmez
onlardan zaman isterim
kendimle yüzleşmeye
yalvartirlar:

Sevdim desem suç olur;
gizlesemde paslı bir çivi olur
batar durur ruhuma...
kalp atışlarım;
suskunluğuma dayanamaz ritmi değişir
perişanlarım.
Sabaha yaklaşırken;
ayak sesleri duyulurken
gardiyanın
korkumdan değil
onurumla
yazgımı kabulümle
başımı önüme eğerim:
kılıcımı önüne bırakır;
teslim olurum
razı olurum suçuma:

Yalnızım sevda arenasında;
perde ardında beni seyreden
hayalin el çırpsin:
yaralı çırpınışlarımda;
yine beni kabahatli bilsin
vicdan muhasebesini
yine reddetsin:
başıma ne gelirse,
gecelerin elinden gelsin.

15:02 06.11.2016