Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Böyle tutukluluk ve ceza çok güzel olsa gerek.
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
"Gönüllü tutukluluk..."
Ancak aşkla mümkün,
Derin bir sevgiyle, sevdayla...
"Hoş bir dilek..."
Tebrikler Nadire Hanım..
Değerli yorumunuz için teşekkür eder saygılarımı iletirim Mustafa bey..
''Mahkum Kalbine Affetme Sakın''......
Diye yıllar önce bir türkü yapmıştım ve çok çaldım söyledim..
Şiiri okuyunca aklıma o yıllar geldi..ne güzel sözler yazıp söylüyormuşuz...böyle cezalara ve mahkum olmaya can kurban...şiirde teşbihte olsa, bir dilek de olsa ifadesi çok güzel...ne yazık ki günümüzde bu şiirleri yazdıracak aşk yaşanmıyor artık...gençler romantizmi katletti....severek okudum ...Kutlarım efendim..
....Yüreğinize kaleminize zeval gelmesin...SELAM VE SAYGILAR..
Çok doğru söylüyorsunuz.çünkü o yıllarda sevmenin, sevginin bir güzelliği vardı bir masumluğu ,bir mahrumiyeti vardı.şimdiki gençlerde ise sevginin anlamı başka türlü olmuş malesef.iyiki o yıllarda gelmişiz dünyaya :))Güzel içten yorumunuz için saygı ve hürmetler
Anlamlı, etkileyici harika bir çalışma, sizi can-ı gönülden kutluyorum, kaleminiz var olsun,saygılar.
'Tutukla beni yüreğinde' şiiri; şairin diğer dörtlükleriyle mukayese edildiğinde, ustalık dönemi denilebilecek özellikte olduğu görülmektedir. Gerek yazım kurallarına gösterdiği hassasiyet gerekse şiire en yakın teknik biçimi yönünden başarılı sayılacak örnekti. Sanki bu ve diğer şiirleri yazanın neredeyse farklı kalemler olduğu izlenimini uyandırsa da yorumlamaya değer bulduğumu ifade etmeliyim.
mükemmelin de üstünde bir çalışma bir paylaşım
kusursuz güzelikte akış anlatım titizlikle
yüreğinden okuyucusuna sunulmuş
severek okudugum okurken haz aldığım bir sunu
kutlarım yüreğini başarılarıyın devamını dilerim
Harika bir şiir okudum usta kelemden, yürekten yansıyan incilerdi her mısradaki güzellik. Şiir yüreğinizi kutlarım dostum. Tam puan, Bilal Esen.
günaydın.Nadire hanım bu şiirine bayıldım çok güzel inan ağzınave gönlüne sağlık
ne güzel bir paylaşım
oya gibi işlenmiş
nakış nakış dokunmuş
nekadar güzel ellerine saglık
sözleri anlatımı harkulade o biçim
seve seve okudum yürekten kutlarım
salim erben
.................
Tutukla beni yokluğunda yanlızlığında,
Cezam; hasretim, özlemim olsun.
Tutukla beni yüreğinde, ...tşk.Sevgili Nadire Aktaş..güzeldi....
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta