Tutuk Dil Yanığı Şiiri - Leylâ Usta

Sağım sabır, solum sızı(m)
Sıktığım yumruklarımın
Tek yandaşı dişlerim

Duyulsun diye değil
Yol olsun diye sözcüklere
'Yıkılmış cümle yuvalarım'
Tekrar kurulsun diye
Haykırışım...

-Ah barışım-

Kaç ezan sedası zamanı
Sus kuşları kondu avluma
Su niyetine gözyaşı uzattım gagalarına
Kaç mevsimi
Yaşamadan uçurdum avuçlarımdan
Bilirmisin?

Hafızam yap-boz
Bozulduça değişiyor coğrafyam.
Yap diyen dudaklarım kurak
Dilime kök salan barış türküsü
Dört bir yanda boy versin diye
Eğilip toprağımı öpüyorum.

-Ah yüreğim-

Yutkunduğum cümleleri bir duysan
Kaç düğüm atılı boğazımda
Kaç idam tahtası hazır bekler
Başucumda
Söz yerine nefesimi yuttuğum anlar
Tutuk dilimin yanık izleri gibi
Çakılı durur alnımda!

-Anlat(a) mam-
-Nefessizim-

İsyanımı tükürdüğüm taşları
Tekmeleyen ayaklarım
Çatlamayan taş!

Hâlâ dimdik durur
Ayak izlerim!

-Ayaklarım-
-Sen yürü-

Elbet birgün
Bu hayattan
Savaşa dair cümleleri ayıklayıp
Seni yakalarım...