Kendi sonunu, kendi hazırlıyormuş İnsan!
Üzerine ne bir fazla koyuluyormuş ne bir noksan.
Elleri, gözleri, ayakları, dili şahitmiş olanlara,
Günahını sevapla bir tutup, mizanı tuttur tutturabiliyorsan!
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta