Kimliksiz bir enkazdım, karşına çıktığımda.
Kalabalığın içindeki yabancı sessizlikte,
Gözlerimiz birleşti.
Uzun soluklu şarkılarımız oldu,
En çok da ellerimiz konuştu kendi lisanlarında.
Ne çok ürpermiştim, ellerin ellerime deydiği anda.
İlk ellerim anlamıştı, vatanına kavuştuğunu.
Biz sustukça yüreklerimiz karışmış bir birine.
Sen aldın o harabeyi, koca saraylar inşa ettin.
Tuttun kimliksiz yanımdan,
Koca bir ülke ilan ettin.
Ben daraldıkça sen,
Gök kuşakları giydirdin üzerime.
Anımsıyorum ellerinin saçlarımla dansını.
O huzurlu uykuya ilk tutulduğum anları.
Tuttun acılarımı kendine tamamladın.
Tuttun beni sen yaptın.
Nasıl davetkardı dudakların.
Nasıl susamıştı tenim tenine.
Ah sen! Ne güzel sevdin beni.
Sevmeyi beceremeyen her kese inat.
Boncuklarla süsledin bileklerini.
Çiçeklerle sundun cocukluğumu.
Öptün yaralarımdan.
Tuttun beni kendine eş yaptın.
Dört mevsim, yedi iklim, iki dünya.
Ne çok şey sığdırdık, iki gece arası şehiriçi hatlarına.
Meğer ne çok benzermişiz birbirinize.
Bütün korkulara inat,sıkıca sardın.
Dağıttın bütün kabusları.
Tuttun göğsünde uyuttun beni.
Meğer ben senmişim, seni arayıp durmuşum.
Sen de aramışsın ben gibi.
Görünce tanıdık birbirimizi.
Bu günlerden kurtarıp yarınları.
Tuttuk birbirimize yeni bir dünya inşa ettik.
Hasret Sayınta
Kayıt Tarihi : 21.1.2024 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!