Tuttuğun Yerde Bırak Ellerimi

Tuttuğun yerde bırak ellerimi
Ancak öyle unuturum
Yetim bırak, hadi öksüz
Öyle kolay öyle zor bırak

Sarıya dönen güller
Meğer aşkımızın sonuymuş
Ve fotoğraflarda kalmış gülümsemeler
Tutmak, bırakmak, ayrılmak ne zormuş.

Korkma ben yeni hüzünler eklerim yüreğime
Kimseler bilmez
Kimseler görmez
geceleri yürürüm şehrin caddelerinde
Korkma sormam kimseye
Söylemem adın
Bıraktığın an anladım
Yarım bir sevda masalı bizimki
Kahramanı ölen bir roman
Bir Türk filmi karesi, sonu ayrılık olan
Ve gelin arabasının arka camında kalmış baş harflerimiz
Ve ayrılmaya mahkum ellerimiz.

Korkma arkandan ağlamam
Gözyaşı dökmem
Sanma, sanma unuturum seni
Sanma eskisi kadar güzel kokar güller
İnan güller seni andığı zaman güzel
Dünler yaşandığı zaman
Ve sen bıraktığın an
Öyle harap, öyle viran.

Bıraktığın yerde açmaz olur çiçekler
Yıldızlar uğramaz
Zaman geçmez olur gittiğin an
Olsun hadi bırak
Elimi tuttuğun yerde bırak
Ve sarıl hatıralara yeniden.

Yeniden bir hayat kur kendine, adımı anma
Yan yana yazdığımız isimlei karala
Hadi sil duvara çizdiğimiz kalbi
Boşalt içine gözyaşını
Belki o zaman söner yangınlar
Belki sadece bende yanar
Anlatamadığıma bakma
Sebebi var, var işte birşey.
Belki özlemin, belkide vuslat
Var birşeyler var ama sen bırak
Elimi tuttuğun yerde bırak.

Bir yer bul bana
Düşüncelerimde sen olmayan bir yer
Hadi göster
Hadi söyle
Son defa konuş
Bana bir yer de
Ve bırak elimi
Öldüğüm yerde bırak
Öyle kolay, öyle zor
Öyle harap, öyle viran bırak
Elimi tuttuğun yerde bırak.