Tutsun beni ruhundaki senlerin

Tutsun beni ruhundaki senlerin…

Güneş, gökyüzüne boşluktan süzülüyor.
Bir martının gözlerinden, tenime dökülüyor.
San ki; hayat geceyi söndürüyor da,
Ruhumdaki çocuk, güne uyanıyor.

Aşka çeyrek var, çık gel neredesin.
Yüreğim filizlenir, sevdalarım sensin.
Aldığım her solukta, içimdeki nefessin.
Ömrüm aşkla dökülüp, akıyor sana…

Bak gün ne güzel, senle dolunca hayatım.
Varlığında, huzurun serin gölgesi var.
Bu yazın sıcaklığında, yüreğim yoksan yanar.
Adımlarımda büyür, bitmez bu sokaklar.

Duygularım bir kuş kadar öğür, gökyüzündeyim.
Gel sende bakışlarıma kon, aşka sürüklenelim.
Boşluğun uçurumundan düşsün, hislerim.
Aç ellerini tutsun beni, ruhundaki senlerin.

Oktay ÇEKAL
26.09.2015-01.11