Tütsülü Yalnızlık Şiiri - Ayşe Tural

gözlerin
derin okyanuslar gibi
tohum orada dinlenir...

ayışığı bahçelerinde
yolumu kaybettim
tütsülü yalnızlıklarım
göz kırpar yıldızlarla...

gecenin kelepçeleri
çoktandır boynumda
laleler boyun bükmüş
ellerin düş gören gecede...

dudakların durup duruyor
ayın yüzündeki tülde
ışıklı tarlalardan mı geçmeli ne...

yalnız yolculuklar
ürkütür beni
yolarkadaşım olur musun
gezegenimde...