Tütsülenmiş mazi ışığı sönmüş gündüzüm.
Soğuk ellerim kısık gözlerim gittiğinden beri ben böyleyim...
Her sensizlikle örselenişime takatsiz silkinişim...
Kapanmış gökyüzüm yağmuru soğutmuş dolu yağdırır gözlerim ve işte sen yok kene ben böyleyim.
Aramak tan değil korkum bir gün aranmamak unutulmak kabusum.
Heyelan tahammülsüzüyüm buram buram yanlışlığımla kıyılardayım...
Sen yokken ben çok kenardayım...
Tahir AzmanKayıt Tarihi : 2.4.2014 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahir Azman](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/02/tutsulenmis-mazi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!