Tütsülenmiş Düşlerin Büyülü Akşamları

kıvranır oldu
telaşımın tembelliğine vuran
ayak sürümelerinde
kahrolası kararsızlığı ürkek kararlarımın

duygusuz küskünlüklerinde
teneşire yatırılmış bekleyişlerin
sensizliği çalıyor saatler yine
bu akşam da

üşüyen ellerimden
düşüyor her tuttuğum beraberliğim
geri getirmez şimdi lodoslar
yitirdiklerimi

eskileri açıp
sermeyeli ortaya
ne çok zaman oldu
ne çok ömür
ömrüme bir çentik attı da
kayboldu

masalların cadısı koşturuyor
kahkahaları çınlıyor kulaklarımda
çarpar suratıma hayasızca
yalan okşayışları

gözlerim görmüyor
bitişlerini kelebeklerin
iltihaplanmış bir gece yarısı korkusunda
şarkılarda bir sessizlik hüküm sürmekte yapayalnız

kimin uykularında şimdi
deli düşlerimin üstünde tüten
sevinçlerim

ürperen bir günün
kaçışıyla güneşten
kırıldı
sana ısrarlı seslenişlerim

şirret bir inancın eline bıraktım artık
dilsizliğimin izlerini
lanetleri ruhuma salan her sözün arkasından
çıkıyor yüzsüzce aşksızlığım

ellerimi al ellerinin içine
ayazda kaldı sensiz gecelerim
çalar şimdi radyolarda
senfonileri isyanlarımın

yeter…bitir korkularını
sıyrıl artık
böl kendini bana
ve al içine bensizliği

zalimsin!
sen,
büyülü akşamların sarhoşluğunda
…acımasızca
tütsülenmiş düşlerimi çaldın

“annem! sen beni saklarsın değil mi şimdi koynunda”

06.02.2007

Atilla Güler