Tutsaydın Ellerimden Şiiri - Vedat Akdeniz

TUTSAYDIN ELLERİMDEN

kaldırımlar üşüyordu,
camlar ağlıyor
sevda sözleri buruşturulup atılıyor,
ve bir otobüs son kez
sevdasını haykırıyordu
uzak yollara koyulurken.
Analar! analar ki masumdurlar
Ama nedense hep onlar ağlar.
Ellerim yalnız, yapayalnız
Buza kesmiş sanki donmuş ellerim...
Bir tutsaydın ellerimden!
O zaman belki
Üşümezdi sokaklar
Ağlamazdı böylesine camlar
Değeri olurdu belki sarf edilen sevda sözlerinin
Bir cevap bulurdu otobüsler kendi çığlığında
Analar ki onlar hep masumdurlar
İşte o zaman belki gülerdi analar
Elerimse kendisi boğardı korkuları
Umutların ortasında.
Yeter ki bir tutsaydın ellerimden!
Binalar, binalar da üşüyordu
Sokak kapıları, kuşlar da üşüyordu
Ağaçlarsa yapayalnızdı
En az ellerim kadar.
Sen, sen de yalnızdın biliyorum
Dağ başında bir gül gibi.
Ama yine de tutmadın o ellerimden
Ah! Bir tutsaydın
Ne demek istediğimi anlardın! ! !

31.01.2003
www.akdeniz.orgfree.com