Tutsaktı Güneş Şiiri - Ahmet Tığlı

Tutsaktı güneş geceden halesiyle
Ufuk çizgisinde kızaran gözlerinde
Bir mahkûm gibiydi fer
Yaşamın arka sokaklarında
Kısılan sesiyle...
Sormazdı zaman hali pür melâlini
Toprağa düşen yorgun bir yaprağın
Ölümle kucaklaşan halini.
Mutluluk güneşinin
Ay'a bakan gülümseyişinde
Yakamoz yakamoz umut aradı
Hüzün şarkılarının
Bir ömür boyu inleyen gönül tellerinde
Tutsaktı güneş âlemin öbür yüzünde
Bir gönül mâbedinde kocaman yüreğinde
Derinlerde çok derinlerde sevgiler mahpus
Gölgeler kapı önlerinde gardiyan
Ellerinde kilitler
Kapı ardında unutulmuş sevgiler
Sevda pusuda özgürlük güneşini bekler
Zifiri karanlık gece
Yıldızlar ilmek ilmek düğümlü
Suda göz kırpan Ay
Kördüğüm bir ömrün iplerini çözer
Tutsaktı güneş sevdaların sustuğu
Yaşamın yitirildiği fersiz gözlerde
Sahte sevgilerde bir buruk acı
Yalnızlığı sürükler yalancı gölgeler
Avuntu aşkların çoğaldığı yerde
Göçebe kuşların seyrüseferinde
Bir kuş kondu gönül mâbedi enginliğinde
Güneşi getiren sevgi derinliğinde
Hiç yaşanmamış bir ömrün
Son mevsiminde...

Ahmet TIĞLI 13.6.2007 (Sevgi Merdivenleri)