Tutsaklığım Şiiri - Faik Pelit

benim gözlerim var, olaylara senden alışkanlıklarımla baktığım gözlerim.
adımlarım seni ararcasına gittiğimiz yerlere mıhlandı,
günün gecenin saati yok bende, saat hep senin ekseninde döndüğüm anılarım
kaçı gösterirse onu vuruyor içimde.
oynak ele avuca sığmaz dakikalarını taşıyorum cüzdanımda
şiirlerinin arasında taşlaşıyor, yerinden kıpırdamıyor kelimelerin,
öykülerini öksüz bırakmamak için günde üç öğün suluyorum göz yaşlarımla
biraz daha büyüyor içimde her virgülün her noktan,
saygılar sunuyorum her okuyuşumda ünlemlerine
hasret başlıyor şafakla ve hasret gün boyu; bir aydınlık, bir gölge geceye varıyor
senden ayrı trenlerin son istasyonlarında inenler koşar adım yürüyor
çok uzaklara gidemeden hayalin kapıyor içimi
hayalin tuzaklar kurmuş
ben bile bile de olsa yakalanıyorum
şurda oturmuştuk, şurda bir sigara içmiştik, öpüşmüştük şurda bahaneleri ile,
gülümseten tutsaklıklarında ancak mutlu gönlüm
elalem alıştı sensizliğimde soluduğum kahırlara
yedi kat eller ezberledi seni ne çok özlediğimi ve ne çok sevdiğimi.
artık deli diyende kalmadı ardımdan herkes kabullendi,
beni bu aşk ile bırakıp gitmenin şerefsizliğini.
varsın acısınlar ben onlara daha çok acıyorum bilmiyorlar
sevenlerin en derin tutsaklıklarda ancak gülümsediğini
gülümseten tutsaklıklarında ancak mutlu olduğumu göremediler
her nefes alışın gözyaşı olduğunu bilmiyorlar
anla kimse sevmedi benim seni sevdiğim kadar..