Kopartılmış dalından kuruyan bir yaprak gibi
Gecesi gündüzü çalışmak olan insanlar
Baharın yeşilinde açmadan solacak gibi
Yaşamın parmaklıklarında savaşıyordu tutsaklar
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
"İNSAN BİR YOLCUDUR! YOLCULUK İSE RUHLAR ALEMİNDEN, ANA RAHMİNDEN, ÇOCUKLUKTAN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, ÖLÜMDEN, KABİRDEN, BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN, HESAPTAN GEÇİP CENNET YA DA CEHENNEMDE SON BULAN UZUN BİR İMTİHAN SEFERİDİR VESSELAM!"
Hayırlı yolculuklar Ferhat bey kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta