Tutsak Sokak Şiiri - Hacı Çatkın

Tutsak Sokak

Sessiz cinayetlerin şifresiyim

Dökülür kaldırım taşlarına

Kanım yalnızlığın tekeline

Susmuş silahlarla infilak etti umutlarım.

Yalnızım yalnızlıktan beter rüyalarım.

Kimsesizim kimsesizlikte kararlıyım

Ayaklarımda bin yıllık esaretten kalan özgürlük

Öfkeliyim, öfkem keskin bıçak kadar…

Acılarla dağılan şafaklarda

Kilitli kalmışım kendi sokağımda

Dünün aynasında üşümüş yarınlarım

Yarınlarımın dünü gitse de bu rüyadan

Ben hala buradayım gidemem yurdumdan

Uzaklık yoktur gidecek yeri olmayana

Belki düşer hükmümüz,

Özgürlük kazanmak çok zor uyanıncaya kadar...

Bir kaç sokak ve cadde yaksam…

Tutuştursam özgürce tutsaklığı mı

Devriyelere devredilmiş asaletim

Tutsak sokağın tutuksuz ahalisi ben

Kalksak yürüsek terlesek sarılsak sokakta

Biraz ekmek bir yudum su bir sigara…

Belki uyanır birileri bu sokak nerede diye

Bir gün kalemimiz kırılıncaya kadar...

Hacı Çatkın

31.05.2011