El ayak çekilince hüzünler;
Ciğerleri duman sarmışçasına sarar beni bu şehirde.
Ama nedense onlar bile zamanla,
Trafik ışıklarının yoğun olduğu yelerdeki araba kornaları gibi,
Pazarcıların ekmek parası için mallarını satarkenki bağırmaları gibi,
Alışılmış gelir insana bu şehirde(! =)
Gece onunla yatarsın,
Sabah gözünü ilk açtığında,
Onu görürsün ve onu sayıklarsın.
Yüzün yıkarken, her su damlasında, onun gözlerinin ışıltısı vardır.
Her yüzüne çarptığın suda onun dokunuşu vardır.
İşe gitmek için otobüse koşarken onu düşünürsün;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!