Tutsak Ömürlerin Vurgun Yarası

ferman dinlemez tutsak ömürlerin vurgun yarası
baharlarda maziler konuşur yangın vakti kan kızılı
ayaz gecelerde suskunlaşır sevda dönülmezin hazanı
savrulunca bir avuç toprak bile sararıp kalmadı

kör kuyularda kendini yitirenlerin özü yokluk
kaçarak varılmaz menzile destanı olan varlık
yazılı sonlarda bir başlangıç her gönüle yaptık
hasret sana derken ölümü yitirdik böyle yazdık

kendimizi olur olmaz yangınlar içinde bulduk
sebebi meçhul olan eşsiz firarlar gül ile solduk
sevdalarda yoklama kaçağı hüzün pınarı gibi aktık
teslimiyet içinde sevda yolunda davalar aldık

sarılmadan doyasıya kavga olduk bedel yangınında
dalgalanıp denizlerde dolup taştık aşk deryasında
benzerken gül-i yare ezelden elem ferahlığında
yanmak nasipmiş yare aşkın göz edasında