Bazen diyorum ki çekip gideyim bu şehirden.
Bir vedanın ağır yüküyle.
Adımlarıma düşen gölgelerden sıyrılarak .
Kendime hiç dönmeyeceğim yollar çizerek.
Köprülerin ardımda yandığını görecek kadar uzaklaşarak.
Denizin suskunluğunu cebime koyarak.
Martıların kanatlarında bir hatıra gibi silinerek.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta