Tutsak olarak Şiiri - Eyüp Doğru

Bazen diyorum ki çekip gideyim bu şehirden.
Bir vedanın ağır yüküyle.
Adımlarıma düşen gölgelerden sıyrılarak .
Kendime hiç dönmeyeceğim yollar çizerek.
Köprülerin ardımda yandığını görecek kadar uzaklaşarak.
Denizin suskunluğunu cebime koyarak.
Martıların kanatlarında bir hatıra gibi silinerek.
Ama burada, bu şehirde kalan biri var,
sen.
Senin sesin hala bu sokaklara dokunuyor.
Her kaldırımı adımlayan izlerin,
her rüzgârda yankılanan adın.
Gitmek sadece yolları aşmak değilmiş.
Arkada bıraktığını unutabilmekmiş meğer.
O yüzden gidemedim.
O yüzden kaldım.
Bir kente değil, bir insana tutsak
olarak...