Tutsak (Müseddes) Şiiri - Necibe Çetinkaya

Tutsaklı bedenlerde azâzelle savaş var
Aklar ve siyahlarla içerlerde dalaş var
Şol mâsiva ardında füsûnkâr ne ataş var
Âlemleri seyreyle neden sence telâş var
Son cemre iner kalbe umutsuz ve de sâkin
Gökten düşüyor damla yürek uykuda lâkin

Kesrette ki vahdette tefekkürlere dalsak
Aşk bâdesi şevkiyle hakîkatleri bulsak
Pervâne olup şemse yanıp hiçte yok_olsak
Her dem yüce dîvanda susup öylece kalsak
Hârınla ziyâlansa gönül mahpesi her gün
Eyvâh! Diye ağlar mı ziyâsız güne her dün.

Ey cân! Yine hicrân mı neden sürgüne vurgun
Dîl-zâr yine hüsranda düşer makbere yorgun
Kalbinde yokuş çoksa varırsın düze bungun
Sarmazsa gönül ehli yaşarsın nice bozgun
Gör çeşm-i dil_erbâbı cehîl olma yeter hâb
Döndürmediğin yolda kerem et koru yâ Râb

Bağrım geceden yüklü karanlıkta gözüm sen
Feryâd-ı niyâzımda semâlarda sözüm sen
Sen dîlime kâşâne başım tâcı özüm sen
Azgın şu nefis tende felâh sende çözüm sen
İhlâslı gönüllerde siyah rûşeni boğmaz
Kul sırlara ermezse güneş zulmete doğmaz

Âlem-i emir sende hebâ etme leyâlim
Gökler bile efkârlı sarar arşı melâlim
Bekletme harâb gönlü içir bâdeyi Vâlî'm
Vuslat deminin vecdi benim şah-ı hayâlim
Nûrunda ki nârınla yanar şimdi özüm yâr
Dünyâda ki membâı görür şimdi gözüm yâr

NECİBE TAŞKIN ÇETİNKAYA

mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün