Tutsak Kıtalar Şiiri - Hatem Çetinkaya

Uzun şiirleri sevmezdin, bilirim,
Ben de her dizeyi kısalttım, usulca.
Nazım’ın mapushanesinde değil,
Yüreğimde saklandı hecelerim.

Mısralarım,
Cemal’in soğuk çayında demlenmedi,
Senin avuçlarında ısındı,
Bir nefeste biten şiirler gibi.

Hasret, kelepçeli bir mahkûmdu,
Avuçlarında zincirini sürükledi.
Her kelime bir parmak iziydi,
Senin hücrene habersizce bırakılmış.

Kıtalarım,
Demir kapıların gıcırtısına saklandı,
Bir gardiyanın adımları gibi ağır,
Ve senin sessizliğinde tutsak.

Şimdi sen de benim gibi kısa şiirleri seviyorsun,
Belki de bu yüzden tutsak kaldık.
Karakol defterine sığmayan bir "not" gibi,
Ya da aşka sığmayan bir "suç" gibi...