Tutsak Kalpler Şiiri - Serdar Alıcı

Kalbimizdeki gizlenmiş rüyâlarda mı yaşıyoruz?
Asırlardır bilinmeyen bir âşkın bir oyunu mu bu!
Leylâlar beklemekten yorgun...
Peki neden?

Rengârenk hayatımız esir mi düştü?
Üşüyen kalbimiz mi suskun?
Yüce dağlardan parlayan bir ışık mı?
Asırlardır bilinmeyen bir âşkın bir oyunu mu bu!

Evveldir sırtımıza yüklenmiş bir ceza mı?
Sessiz ruhların çığlığı mı bu?
İşkencelere maruz kalmış bir âşkın bir oyunu mu bu?
Rüyâların kâbusa dönüştüğü ân mı bu?

Cefâların artışı mı umudumuzu köreltiyor?
Ezilenlerin sessizliği mi ruhumuzu korkutuyor?
Zerâfet bitti mi yoksa biz mi görmüyoruz?
Asırlardır bilinmeyen bir âşkın bir oyunu mu bu!

Uzaklardan parlayan bir ışık daha mı söndü?
Mutluluğun mutsuzluğa mahkûm olduğu ân mı bu?
Uzaklardan gelen bir çağrı mı inletiyor ortalığı?
Tâkatsiz bir kalbin yasaklanmış bir diyâra göç ettiği ân mı bu?

Issız kalplerde ölüm kapıyı çalmış!
Şefkatli kalpler bir bir yok mu oluyor ne!
Issız kalplerde ölü ruhlar mı dolaşıyor?
Kalbimiz de mi solacak, yine!

Ölü kalbimizdeki sessiz ruhlar sesleniyor!
Leylâlar beklemekten artık bitâp düşmüş
Üzgün ruhlarımızdan kanlı gözyaşları dökülüyor ölü kalplerimize
Merhamet kalmamış, asırlardır bilinmeyen bu âşkta!!!