Sevgiye en aç ve en muhtaç anında
Tanıdı seni,
Acizliği ve tokluğu
Bilmeyen kalbim.
Kaybetmekten korkmadı hiç
Sıcağı bilmedi
Vefayı öğrenmedi
Gülmek ne ki
Tebessüm bile etmedi
Seni tanıyana kadar.
Bir tarafa attı
Hayatın kahpeliğini,
Sana açtı küçücük yüreğini,
Ey yar.
Şimdi güzelliğini anımsarken
Sana uzak bir şehirde
Soğuğun azgınlığında,
Naçizane tebessümlerini,
Usulca sevişini özledi.
Sana tutsak olan kalbim
Döneceğini bimeden.
Kayıt Tarihi : 5.4.2008 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!