Tutsak Kalemler Şiiri - Mehmet Şahan

Kalemler nefsine boyun eğerse,
Bilmeden her şeyi bilesi gelir!
Kaleminin ucu nefse değerse,
Bildiği ne varsa silesi gelir!

Kalem kurtulmazsa nefsin elinde,
Doğrular duyulmaz dostun dilinde!
Gerçeği görse de müspet ilimde,
Aklına her zaman hilesi gelir!

Gözüne girse de görmez eğriyi,
Hiç üzmez canını, bilmez ağrıyı!
İşine gelmezse yazmaz doğruyu,
Yazarsa ardından çilesi gelir!

Yüzüne gülenin halesi olur,
Yalanın dolanın kalesi olur,
Zehirli yılanın kölesi olur,
Her türlü övgüyü alası gelir!

Kimseye benzemez onun kitabı,
Kölesi zanneder her muhatabı!
Edepten anlamaz bilmez adabı,
Her zaman zirvede kalası gelir!

Görseydi Şahan’ım insan yüzünü,
Bin kere tartmaz mı insan sözünü?
Bulsaydı insanlar, insan özünü
Belki de kahrından ölesi gelir!