Tutsak Haykırı Şiiri - Haydar Okur

Nice kara gecelerin suskunluğunda
Yine kuşlar uçuşuyor uzaklara, binbir umut yüklü kanat kanat…
Kara vaktin sağırlığında ölüşler yaşayan ben
Sevgi ve umutdan yana…
Tekmil sevgilerin anlamı ilmek ilmek yüreğimdedir yine.

Uzak yerlerde kahrolduğumu nereden bileceksin…
Bilemezsin, bunca gecelerin susukunluğunda
Yüreğimi dağlayıp geçen yalnızlıklarımın ışığı idi özlemin.

Ben, sen ve aşkımız, ayrı uzak yörelerde…
Duygularımızdı baharı olmayan bahçelerimiz…
Ve yalnızlıklarımızdı bizi çaresiz kılan …
Acı yalnızlıklarımızdı aslında, bitiren bizi…
Zehirli oklar gibi deliyor şimdi yüreğimi uzaklığın…

Monoton bir kentin güney sokaklarına
Yürek döşedim gecelere usul usul…
Kaldırımlarda ayak izlerini düşleyerek...
Ama neden?

Sana yayla kokulu bir yöreden sesleniyorum.
Hani bozkırların ayazında büzüşmüş otlar var ya…
Hani yaz güneşinde kurumuş, göynük göynük…
Umutlarımın rengince…
İşte öyle bekliyorum gelişini

Bir delice türküdedir şimdi dudakların, biliyorum.
Ağrılı günlerimden bir soluk emeyim / gel
Kara gecelere inat susmuşluğunla
Her güzel öyküde,her şiir ve şarkıda yine sen
Sen tütüyorsun gözlerimde buram buram / gel

Bu sitemler adım adım ışıyan tan basımınadır
Ve zamanın nabzına vuran özlemimdir / gel
Özlemin boncuk boncuk kirpiklerimde.
Sana uzanıyorum kentin ve sokakların uyku kaçkını bir yerinden.

Sen bir beyaz incisin mavi derinlikler içinde.
Senin için ölümsüz bir aşk adıyorum.
Özleminin dayanılmaz ağırlığı, çaresiz adımların sonrasında başlıyor.
Nerede dualarla yüklü o ipeksi ellerin… hani nerede?

Ey bitimsiz, sıcacık sığınağım benim.
Yalnızlıklar üşütüyor beni / gel artık!

KÖMEN