Tutsak Güneşim Şiiri - Tuncay Kutlu

Bu gün pek erken karardı hava,
Oysa daha sabahın sekizi.
Yapacak işlerim vardı.
Civcivleri yemleyecektim,
Çiçekleri sulayacaktım saksıdaki.
Yüzümü henüz yıkamıştım.

Saçlarımı tarayacaktım
Sudaki yansımam da.
Yeşil elbiseyi deneyecektim,
Vitrinde gördüğüm.
Daha aşık olacaktım,

Yüreğim bir serçe heyecanında.
Offf!
Nerden çıktı bu karanlık..
Yağmur yok,
Bulutlar bembeyaz.
Kışta değil.
Aksine yeni yeni geliyor bahar.
İyi de nereden geliyor bu karanlıklar.

Renk cümbüşü gökkuşağım,
Siyah beyaza döndü.
Ama umutlarım hala bembeyaz.
Tutsak olsa da güneşim
Elbet yeniden aydınlatır
Küçük dünyamı…