**Tutsak Cümleler* Şiiri - Rukiye Küçük

Takmışsan aşkın boynuna, ayrılık ilmeğini
Ve bekliyorsan!
İpi ha çektin, ha çekeceksin kararsızlığında

Neyi değiştirir ki?
Yorgun umudumun
Her gece yüreğimle beynimin;
Tan ağarana değin süren, gerilla savaşından
Sevda bayrağını hiç düşürmeden çıkması...

Her duruşmada;
Taraflı bir hâkim edasıyla
Kayırıyorsa seni yüreğim
Haklı olduğundan,
Haklı bulduğundan değil bilesin!
Ayrılığın soğuk nefesini, ensemde hissetmenin
Topal hezeyanıdır bu serzenişler

Kayan bir yıldızda
Vuslatını dileme özgürlüğü yoksa bakışlarımın
Ne çıkar! gözlerimin ışıltısı dolunayı kıskandırsa?
Bir mevsimlik çiçeksem, gönül bağında
Yediveren gül olsam ne çıkar?
Ne çıkar
Gülüm, deyişine bülbüller gıpta etse?

Şimdi;
Yüksek ökçeli gururunun, endamından arta kalan
Felçli bir sevdanın, tekerlek seslerinde arıyorsam umudu

Bilesin sevgili!
Meczup bir ihtiyarın, baston yardımıyla yürümesi kadar
Dermansızdır, yüreğimin dizleri
Koşmaktan değil, sevgili!
Koşmaktan değil!
Yollarıma duvarlar örmenden
Her dönemeçte
Kararsız sancılar, çekmenden yorgun

Uçurumsa
Hep kıyıda dolaştım
Gözyaşının kanlısını akıttım
Yüreğimi, ciğerimi kanattım
Vicdansızın, anasını ağlattım
Yorulmadım da
Senin periyodik, çıkmazlarında;
Yol alamamaktan yoruldum sevgili!

Ne zaman
Seni yazmaya dursa kalemim
Her bir harf
Ayağında esaret halkalarıyla, geliyor cümlelerime…

Oysa bilirsin sen
Uyaksızdır benim sevdalarım
Ölçüye gelmez
Heceye sığmaz
Vezin bilmez,
Cinaslı, kafiyeli sevmekten anlamam ben sevgili

Şimdi söylesene
Kelamımı, tutsak etmişken sözlerin
Kalemim
Ağlasa
Dağlasa
Kanasa
Kanatsa
Ne çıkar sevgili
Söylesene, ne çıkar?