Nerde bir çocuk görsem; içerim burkularak,
Kendi çocukluğumun dramını yaşarım.
Ve hemen o yavrunun yanına sokularak,
Çocukluk günlerime dolu dizgin koşarım.
Nerde bir çocuk görsem; üstü başı perişan,
O eski giysilerim şekillenir gözümde.
Sanki dünden bu güne simgelik birer nişan,
Acı ama, gerçek bu yalan var mı sözümde?
Nerde bir çocuk görsem; yoksun çocukluğundan,
Ağır hayat şartları yapışmış ensesine..
Herkes yakınır ama düzen bozukluğundan,
Gösterin, uyan var mı vicdanının sesine?
Nerde bir çocuk görsem; bir an düşünürümde,
Ne derlerse desinler o dalkavuklarımız;
Ben ki, o gün den beri bunca yıl yürürümde,
Hala benim devrimde tutsak çocuklarımız!
02.06.1977
Mehmet Yaş
Şair / Söz yazarı
Tlf. Ev: 0 368 261 85 84
Cep : 0 530 512 73 76
Kayıt Tarihi : 30.6.2007 18:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)