Tutsak Aşk Şiiri - Kökeli Ozan

Örfün tören mahkum eder kendine,
Sevemezsin yasak korlar sevgine.
Böyle gelmiş böyle gider menzile,
Hedef tahtasına döner gidersin.

Hiç kimseler bilmez sevişir gönlün,
Kader sanır yaşar gidersin sürgün.
Ne alevler yanar sönerde bir gün,
Kuş olur dağlara uçar gidersin.

Yol alırsın bir kaç adım sevdadan,
Sitem gelir hem anadan hem yardan.
Gönlün yanar kavrulur ya durmadan,
Bir meçhule doğru kaçar gidersin.

Tutsak Aşka benzetirler sevenler,
Ne desinler seven dostlar bilenler.
Fırsat vermez etrafında dönenler,
Sevdayı hazana katar gidersin.

Kaderin bu sen bu Aşka mahkumsun,
Aşk ateşi gurur bilmez yas tutsun.
Adetiniz törenizde kahrolsun,
Başın yana düser döner gidersin.

Kökeli ozan’ım yalan söyleme,
Seviyorsan sevde inkar eyleme.
Kan ağlama gel bu Aşkı gizleme,
Sonunda sevdaya pişman gidersin.