Tutsak Arı Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

İzin alarak beyinden:

Kovanından çıktı arı.

Bal toplamak niyyetiyle;

Dolaştı hep çiçekleri..

Kilometreler yol yaptı;

Dolaşırken çiçekleri.

Derken bir eve rastladı:

Girdi camından içeri.

Tutsak olmuştu arı:

Bu defa evin içinde.

Oda içinde uçarak:

Arıyordu çıkış yolu.

Kurtuluşu arar iken:

Yorğun düşmüş idi arı.

Zorlukları aşmak için:

Kayb etmedi umutları.

Durmadan uçarken arı:

Camdan, cama vuruyordu.

Vazıfesi bal yapmaktı:

Bunun için koşuyordu.

Evin sahıbı girdi odaya:

Arının sesi geldi kulağa.

Baktı yorulmuştu arı:

Çıkmak isterken dışarı.

İbretle seyreyledi:

Evin sahıbı arıyı.

Kurtulması için arının:

Hemen açtı pencereyi.

Arı çıktı odadan:

Hemen koyuldu yola.

Bir müddet daha uçtu:

Gitti girdi kovana..

Tutsaklıktan kurtulan:

Arı vardı kovana.

Başından geçenleri:

Anlattı hep beyine.

Sabahları erken kalkar,

Beyden izinsiz iş yapmaz.

Şifa kaynağı balın:

Kıymeti gerçek bilinmez.

Balda şifalar vardır:

Beyan ediyor Kur’an.

Allahı zikr etmezden:

Arı çıkmaz kovandan.

Arının çalışması:

İbret olsun bizlere.

Daima ihlas okur:

Bal korken peteklere.

Bu hikayede ders var:

Aklı olan insana.

Çok şükür etmeliyiz: Bizleri yaradana.

Kovandaki arılar:

Her zaman birlikteler.

Balı üretmek için:

Okur ve zikr eylerler.

09.06.2007