TUTSAK
Ben, sana tutsak.
Sen, bana yasaktın.
Üzerime düşen karların eridiği demler.
Dudağımda sayısız ıslıklar vardı,
Yürürdüm.
Yürürdüm ve sürürdüm gölgemi,gölgene doğru.
Kahkahaların kesildiği,
Rakıların içildiği,
İnsanların biçildiği,
Caddelerde her gece sana doğru.
Her gece,
Bir ışık süzülür diye sürmeli gözlerinden
Karşı kaldırıma,
Otururdum.
Evet,ben her gece,
Karşı kaldırımda olurdum.
Belki yakarsın diye evin ışıklarını,
Ve belki de görürüm diye bakışlarını
Nice geceler sabahı bulurdum.
Bir gece yarısı istersen kalk.
Kalk ve bir bak dışarıya pencereden.
Uykuya hasret kalmış gözlerimle beni görürsün.
Bir şey ifade etmesem de sana.
Sen,benim için,inan bin ömürsün.
Evet,
Sen bana yasak,
Ben sana tutsağım.
Mustafa EROL
Manavgat
Kayıt Tarihi : 13.12.2006 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yol boyu akasya ağaçları vakit karanlık
soğuk, bıçak kesiği sızısında ayaz
yürek kor ,yürek alev, kirpiklerse buz
ışıksız bir suküttur zaman
sen bana yasak ben sana tutsak.
tebrikler...
Kalk ve bir bak dışarıya pencereden.
Uykuya hasret kalmış gözlerimle beni görürsün.
Bir şey ifade etmesem de sana.
Sen,benim için,inan bin ömürsün.
Evet,
Sen bana yasak,
Ben sana tutsağım.
Gerçekten enfes dizeler.....Yüreğinize sağlık....!
TÜM YORUMLAR (9)