Tutsak Şiiri - Esel Arslan

Bir geminin ambarında tutsağım,
Elimde, ayağımda zincirler prangalar,
Sana gelmek senin olmak istiyorum,
Bırakmıyor hayat denen tayfalar.

Bir kuş uçumu mesafedesin biliyorum,
Tarifsiz çırpınışlar acılar içindeyim,
Zincirlerimi prangalarımı açamıyorum,
Işıksız havasız aç susuz zindanlardayım.

Bir umarsız hayatın tutsağı olmuşum,
Çırpınış ne fayda, çırpındıkça batıyorum,
Yetmezmiş gibi zincirlerim prangalarım,
Birde boğazımdaki halkayla boğuluyorum.

Kurtarmakmı işine gelmiyor bilmiyorum,
Bitmesi gerekmiyor mu artık bu ızdırabın,
Sevdiğimi on bin keredir söylüyorum,
Ya kurtar ya da gemiyi batır yok mu insafın.

2006-Ankara