Sevdaya harcanmış bir ömrün tutsağıyım
Elimde kağıttan yapılmış taze umutlar
Yeni hayatlara serpiştirme umudundayım.
Geriye dönüp bakmak koyuyor insana
Gelecek desen, gelmeyecek!
Yıpranmışlığın verdiği ezik duyguları taşıyorum kalbimde
Kaldıramıyor vücudum beni!
Hasret tomurcukları damlıyor gözümden toprağa
Ayrılık nadasta, bekliyor
Karışmak için insanlığa
Ve güneş kor ateş tabirinde sıcak bugün
Menekşeler bayram ediyor boyun bükerek
Bencileyin onlar da hüzünlü bakıyorlar gökyüzüne
Onların da adı şiirlere malzeme oluyor.
Çünkü onlar da, onlar da bir menekşe
İnsan mecbur kalıyor.
Birikmiş yalnızlığım bağımlılık yapmış ruhuma
Ayaklarım ihanet dolu yolların tozunu mıhlıyor yele
Kaldıramıyor vücudum beni! ! !
Yan yüreğim, biz de kaybolduk sevdada
Ve ikimiz usulca
Düşüveriyoruz yere...
Kayıt Tarihi : 22.6.2005 14:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!