Tutsak Şiiri - Özgür Köktürk

Kırılıyorum ağaran şafaklara
Bir yanım alev
Bir yanım duman
Doğan güne sesleniyorum
Elimi uzatıyorum güneşin saçlarına
Yanamıyorum

Sarılıyorum gülü köze döndürene
Közde külü saramıyorum
Yaşamak gibi ağır
Yaşamak gibi sessiz
Canım nehir olsa
Akamıyorum

Mayısı muştuluyor
Yapraktaki taze damlalar
Dingin bir koku salıyor
Gizemli buğusunda ayın
İnceliyor yıldızların ışığı
Dokunamıyorum

Savruluyor umudun düşleri geceye
Tütsüleyerek adını düşlere işliyorum
Sendeliyor bitkin geceler
Düşler kanıyor sevdanın yaralarından
Kanayan sevdalardan
Sakınamıyorum

Sırılsıklam bahar
Kimbilir hangi sevinin gözcüsü
Hangi bulut saklı kimbilir yüreğinde
Kaçıncı hüzne tutsak gözlerim
Tutsak gözlerim
Bakamıyorum...

09 / 04 / 2003 06:18