Ölüm hapsetti bizi hayatın pençesine
Hayat ölümün gölgesine
Hıçkırıklar eşliğinde doğduk
Aldatılmış insanların kahkahalarına
Sevincimizi umutlarla boğduk
İsyankar bir köle gibi yarına
Ne başını gömmüş mazimiz göründü
Ne ufku kovalayan önümüz
Esrarlı bir yokluğa büründü
Sabah doğup akşam batan her günümüz
Çöle düşmüş şaşkın bir yolcu gibi
Sorduk her defasında yoldaşlarımıza
Nerde bu yolun sonu ucu dibi
Boğulduk birden gözyaşlarımıza
Çektik sabrını bile bile kahrını
Anlamadık anlayamadık sırrını
Bu türeyişin bu tükenişin
Parçalarcasına bu keskin dişin
Birçok yolcu esti yanımızdan
Kimi hüzünle kimi kahırla
Hepsi de enselerinden tutup zorla
Ayrıldılar kovulurken anımızdan
Gittiler gidecekleri yeri bilmeden
Yürekten aynı derdin kahrını silmeden
Ne mavi göklere ne kara yere
Gittiler gidecekleri yeri bilmeden
Kayıt Tarihi : 15.12.2018 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!