Tutsak Şiiri - Emre Yavuz 2

Esir yaşanırmış aşka
Üzerine giyeceklerinden de arınıyorsa bir zangoç
Yağan bir yağmurun altında çıplak ve birikmiş kendine
Çoğu akmış toprağa hem içi hem de kanı
Esir de yaşanır bu aşka
Geceleri hariç!
Çünkü erimek en çok gün batımında başlıyor.
Sürükleyerek öldürüyor bedeni
Oysa bir zangoç taze olmasa da bedeni
Kaptırır mı başkasına reisliği.
Vaktinden önce sevmişim diyor bir zangoç
Bir yerde biriken yağmur sularına dönüp dönüp
Ayın rengini giydiğimde oluyor
Yansıyan bedenimden çalınmadığımda
Hayranım beni yaradana.
Tutulmak istiyorsam ben ona
Tutuşturacak kadar sevgi nerede
Ben onu ararım bu yerlerde
Ve güneş doğuyor içime gecelerde
Söyleyin gelsin ben ölmeden önce
Çünkü bu vişneler kirazlar gibi
Tutsağım ben ona...