Tutsak Şiiri - Bedirhan Aktürk

Şavkı vurunca yüzüme ayın
Sıla çeken yüreğime sükunet çöker
Salarım yelkenlimi engin denize
Bir bakışın yeter
Fırtınalar kopmasına yüreğimde
Sığınırım ben dingin gözlerine
Tanyeri ağarıyor yavaş yavaş
Güneş gözüktü ufukta
Pervasız gönlüm uyandı yeni bir umutla
Kuşlar cıvıldaşıyor sevginin muştusunu verircesine
Albenisi sardı çevremi aşkın
O aşina yüzün belirdi zihnimde
İşte karşımda güzelliğin tüm ihtişamıyla
Göz göze geldiğimizde gülünce yeşil gözlerin
Nasıl mest olurum bir bilsem
Kapılırım aşkının girdabına
Dönüp dururum pervane gibi çevrende
Ama utangaç ama umarsızca
Tutsağınım ben
Mecburum seni sevmeye
İçimdeki zaruret
Mahkumum sana cezam müebbet
Sen tek ezberim
Sen kıraç toprağımda açmış çiçeğim
Bir umut ver acı çeken yüreğime
Barışsın gözlerim gün ile
Birleşsin kaderim seninle
Bırak suskun kalsın içindeki arzuların
Azade olsun gönül kafesindeki tutsağın.