Sensiz kaldığımda,
Mahkûm gibiyim bilmediklerime.
Küçük bir pencereden,
Görmeye çalışıyorum güneşi, amaçsız!
Bir yokluk tufanı olup çöküyorsun içime,
Senden kalan anılar yetmiyor çoğu zaman.
Ellerinin ellerimden kayıp gidişini hatırlıyorum,
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta