Tutsak... Şiiri - Süleyman Saylan

TUTSAK …

BEN
MUTSUZ YAŞANTILARLA DOLU
BİR EVRENDE
TUTSAĞIM…
BIKKIN YAŞAMLARDA KAYBOLAN
MUTLU ANILAR,
ÇİSELİYOR,
BU YOKSUN,
BU MAHSUN KALBİME;
ÇAMLARIN ALTINDA,
İÇLİ,
YANIK TÜRKÜLER,
SERE SERPE,
BİR TUTAMAKÇIK SEVİŞMELER,
GÜZELÜSTÜ GÜZELDEN
HATIRA KALAN ÖLÜMSÜZ SEVİLER…
DÜŞLERİME,
DÜŞÜNCELERİME SİNEN
ONSUZLUK DİYARINDA;
ONUN
BİR RÜZGAR DOLUSU DENİZ SAÇLARI,
ONUN
SUSUK DUDAKLARI…
* * *
TABİAT BİLE KARAMSAR,
AĞLAMAKLI
SANA TUTSAKLIĞINDAN.
BENDEN BULAŞMIŞ OLMALI…
AVUÇLARIMDA ERİYİP AKAN
BİR LAHZACIK ZAMANDA;
BİRDEN YİTİVEREN ANILAR
DÜŞÜNCELERİMDE,
KANIMDA,
DAMARLARIMDA…
OYSA;
SEN HERŞEYİMDİN BENİM
YILLAR ÖNCESİ;
SAÇLARIN AŞKIMIN TACIYDI,
DUDAKLARINSA,
ÖKSÜZ KALBİMİN İLACI…
BAKIŞLARIN
SANA TUTSAK ÖMRÜMÜN
TEK TESELLİSİYDİ.
FAKAT,
ŞİMDİ BEN
BELİRSİZLİKLERİN SENSİZ YOLCUSUYUM;
GARİP Mİ GARİP,
DERTLİ Mİ DERTLİ,
BU AŞK ÇÖLÜNDE SUSUZUM…
OYSA;
HALA TUTSAĞIM SANA,
BU TUTSAKLIK
ÖLÜME DEK SÜRECEK,
SEN GERİ DÖNÜP BAKMASAN DA…
NE OLUR…
DÖN GERİ!
BU HAYATI
BEN SENSİZ YAŞAYAMAM,
BU KAHPE EVRENİN TÜM DERTLERİNİ
YORGUNUM,
TAŞIYAMAM…
* * *
UYKULARIM KAÇIYOR GECELERDE,
AÇ BİR KURT KEMİRİYOR,
DADANDI BEYNİME…
AĞLADIĞIM ANLAR DA OLUYOR BAZEN;
ERKEKLİĞİMDEN UTANMAYIP BIRAKIVERSEM,
GÖZYAŞLARIM DENİZLER EDECEK.
HELE,
KALDIRIM TAŞLARI GİBİ EZİLDİĞİM ZAMANLAR,
ÖLESİM GELİYOR…
ÖLEMİYORUM…
FERSİZ GÖZLERİMDE
PERDE PERDE AÇILAN HAYALLERİNDE
PARÇALAYASIM GELİYOR
TUTSAK OLDUĞUM SENİ.
MELTEM MELTEM SAÇLARIN VARDI
RÜZGARLARIN AVUCUNDA SAVRULAN,
GÖZLERİN VARDI KALBİMİ
CİĞERLERİNE KADAR YAKAN…
İŞTE O GÖZLERDEN
SÖNMEYEN BİR ATEŞ GÖNLÜMÜ SARMIŞTI…
DUDAKLARIN VARDI DOYAMADIĞIM;
SUSUK SUSUK,
ETLİ ETLİ,
DOLGUN.
İŞTE BU KALP YARAM
ONLARDAN KALDI…
NE YAZIK,
TEK ŞEY EKSİKMİŞ SENDE,
ÇOK MÜHİM;
KALBİN! ..
KALBİN! ..
* * *
YORGUN BİR YÜZ BELİRİYOR
KIRILASI AYNALARDA;
GENCECİK…
YÜZ YAŞINDA (!) ..
İŞTE MELEĞİM
ÖLÜMSÜZ SEVİLERİN GÜÇSÜZ,
DELİ ŞAİRİ,
BAK NE HALLERE DÜŞTÜ,
TERKETTİĞİNDEN BERİ.
* * *
BİLİYORUM,
NAFİLE ÇEKİYORUM BU IZDIRAPLARI.
KÖŞE BAŞLARI,
GECE YARILARI
VE KADEHLER…
MUTSUZ GÖNLÜMÜN TESELLİ DURAKLARI.
ONLAR KALPSİZ DEĞİL SENİN GİBİ,
SENİN GİBİ TERKETMEZLER BENİ.
ÇÜNKÜ;
HEPSİ BANA TUTSAK,
BENSE;
SANA TUTSAK…
BU KAHROLASI GÜNLER
ELBET BİR GÜN DOLACAK (!) ..
SİGARAYI DA ARTTIRDIM SON GÜNLERDE,
HINCIMI KADEHLERDEN ALIYORUM,
SIRF…
SIRF SENİ UNUTAYIM DİYE.
AVUÇLARIMDA KIRILIYOR KADEHLER
VE
KADEH OLUYOR AĞZIMA
ARDI ARDINA ŞİŞELER.
SONRA,
MEYHANECİ KOVUYOR BENİ,
VER ELİNİ EBEDİ DOSTUM AVARE KÖŞELER…
TUTSAK…
TUTSAK! ..

Süleyman SAYLAN (Tüm hakları şaire aittir.)
DENİZLİ, 25 MART 1965