Tutmayın Beni Ölüyorum Şiiri - Cenk Ulup ...

Cam ağlar mı?
Duvar…

Son duraktan yola çıktı ayrılık…
Beni en çok serçenin aldanışı üzüyor.
Gülden geçtim.
Gül de benden geçiyor…

Kirpiklerini kalem sandım kaderimi yazacak.
Okmuş…
Yırtıcı kuşlara da vicdan hakmış.
Bir sen de yokmuş…

Koltuklar, halılar kan içinde,
Bütün kapılar korku kusuyor.
Merdivenlerden sokağa akan hayaller.
Ne yazık…
Kolum, kanadım,
yıllarım kanıyor…

Başka türlü soluyorsun sen.
Başka türlü gömüyorum.
İçimde kazdığım mermer tabut..
Tutmayın beni ölüyorum…

Çıkarma başını işlemez bıçak.
Kör gözde hedef elbet şaşacak…
Ciğerlerimi kaybettim,
soğuk yüzünün tütün gecelerinde.
Bir bu eksikti yatağıma girmeyen.
Beni candan kucaklayan günah sağ olsun.
Başım sağ olsun…

Parasız yatılı okul gözlerin…
Hep gözlerinden sınıfta kalışım.
Bütün derslerden geçmiş hayatım
Bir sendeki yalanı anlamamışım.

Sen bana bakma…
Ben kan kokulu düşleri de severim.
Kırılan kol benim,
yarılan yol…
Anlıyorum bütün azlığımı..
Az benim…
Bir daha olmayacak yaz benim…

Bütün zamanları harcadım,
Kuruş kuruş bakışlarında.
Seviyor…
Sevmiyor…
Papatya falı.
Sevmiyor…
Sevmeyecek…
Dök ormanın bütün çiçeklerini,
yoldan çıkmış yollarına.
O geriye dönmeyecek…

Sur’u üfle de dur durduğun yerde.
Sana dokunan eller oraktır.
Seni seven dil çorak.
Beni en çok serçenin aldanışı üzüyor…
Gül yine e şıkkında…
Hiç biri gibi sefil.
Öylece çıplak...